منجی خواهی در قرآن

منجی خواهی در قرآن...

فشرده روايت شيخ صدوق؛ اين قضيه را به طور مفصّل در کتاب شريف «کمال الدين» و «تمام النعمة» نقل کرده است؛ ما، براي پيشگيري از به درازا کشيدن سخن، قضيّه را به طور فشرده مي آوريم. «محمد بن بحر شيباني» گويد: در سال دويست و هشتاد و شش ه.ق وارد کربلا شدم و قبر غريب رسول خدا (ص) [يعني امام حسين (ع)] را زيارت کردم و به بغداد برگشتم و در گرماي شديد، به سوي قبر شريف امام کاظم (ع) متوجّه شدم. هنگامي که به حرم شريف حضرت (ع) رسيدم، گريه و ناله آغاز کردم، به گونه اي که چشمانم پر از اشک شد و توان ديدن نداشتم. پس از مدّتي که ديده گشودم، پيرمردي قد خميده را مشاهده کردم که به کسي که همراهش بود، مي گفت: «اي برادر زاده! عمويت، به سبب اسرار و علوم شريفي که جز سلمان نداشت و آن دو سيّد به وي سپردند، شرف بزرگي دريافته است. عمويت، آخرين روزهاي زندگي خود را سپري مي کند و از اهل ولايت، کسي را نمي يابد، تا اين اسرار را به وي سپارد». محمّد بن بحر مي گويد: چون، من، همواره در پي علم و دانش از اين سو به آن سو روان بودم، به او گفتم: «اي شيخ! آن دو سيد کيستند؟». گفت: «آن دو ستاره که در سُرّمن رأي به خاک خفته اند يعني امام هادي و امام عسکري (ع)». شيباني گويد: سوگندش دادم که آن ها را برايم بازگو کند. ايشان پرسيد: «محدّثي؟، به اهل بيت (ع) اعتقاد داري؟». گفتم: «آري». گفت: «اگر اين طور است، دفتر خويش را بياور تا ببي منجی خواهی در قرآن...ادامه مطلب

منجی خواهی در قرآن...

منجی خواهی در قرآن...